Abandoned: CAP (Carrozzeria Arrigo Perini) Super Scoiattolo - BMC Era

   Αυτό που με συναρπάζει σε αυτό το χόμπι είναι ότι πολλές φορές άλλο πράγμα ψάχνεις και άλλο βρίσκεις. Και μάλιστα συχνά αυτό που ανακαλύπτεις είναι πιο ενδιαφέρον από αυτό για το οποίο ξεκίνησες την αναζήτηση σου. Κάπως έτσι έγινε και στην συγκεκριμένη περίπτωση, που για μια early fifties Cadillac ξεκινήσαμε και τελικά πέσαμε πάνω σε αυτό το τόσο ιδιαίτερο και σπάνιο 4x4.

   Ας πάρουμε όμως λίγο τα πράγματα από την αρχή. Ο Arrigo Perini είχε δημιουργήσει στην πόλη Arco της Βόρειας Ιταλίας την CAP (Carrozzeria Arrigo Perini), και δημιουργούσε κυρίως χειροποίητα περιορισμένης παραγωγής αμαξώματα, πάνω σε πλαίσιο και μηχανικά Fiat. Το 1966 κατασκευάζει το πρωτότυπο ενός μικρού δικίνητου οχήματος εκτός δρόμου (βασικά ποιο πολύ ως buggy θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε), και δημιουργεί στην Riva της Βορείου Ιταλίας την εταιρεία Scoiattolo για την παραγωγή του μοντέλου. 

 

   Ο "σκίουρος" λοιπόν είναι εξοπλισμένος με τα μηχανικά μέρη του Fiat 500F και βγαίνει στην παραγωγή το 1967. Πρόκειται για ένα 4x2 όχημα παντός εδάφους που, λόγω του μικρού μεγέθους και βάρους του, τα καταφέρνει πολύ καλά στις εκτός δρόμου δραστηριότητες. Σύμφωνα με τον υιό του Arrigo, Cornelio, η επιχείρηση απασχολεί περίπου 27 άτομα και έχει τη δυνατότητα να παράγει 1 Scoiattolo την ημέρα.

   Στην έκθεση του Τορίνο, το 1969, παρουσιάζεται η τετρακίνητη έκδοση του Scoiattolo, που διαφέρει αρκετά εμφανισιακά από την απλή. Το αυτοκίνητο μοιάζει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο, και το σχέδιο του αποκτά αρκετές ακμές και σχέδια, σε αντίθεση με την λιτή και απλή σχεδίαση του δικίνητου μοντέλου. Το 4x4 εκτός από εμφάνιση αλλάζει και όνομα, και πλέον αναφέρεται ως Super Scoiattolo.

 

   Μέχρι το 1973 παράγονται 300 Scoiattolo και 50 περίπου Super Scoiattolo, οπότε και για οικονομικούς λόγους η εταιρεία περνάει στην κατοχή της BMC, κάτι που οδήγησε και σε πολλές αλλαγές στο μοντέλο. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται κινητήρες και κιβώτια ταχυτήτων από Fiat 126, ενώ η μεγαλύτερη αλλαγή ήταν η χρήση πολυεστέρα για την κατασκευή του αμαξώματος, αντί για μέταλλο. Τελικά η εταιρεία ανέστειλε την παραγωγή το 1982.

   Τελικά η Cadillac είχε πουληθεί λίγες βδομάδες πριν από την επίσκεψη μας. Το μόνο που μας έμεινε από αυτήν είναι μία και μοναδική φωτογραφία φίλου, που το αυτοκίνητο είναι αφημένο σε μία γωνία της μάντρας, περικυκλωμένο από σωρούς ανταλλακτικών και άλλων κουφαριών. Όμως η εξόρμηση δεν πήγε άδικα. Ανακαλύψαμε ένα πραγματικά σπάνιο και ιδιαίτερο αυτοκίνητο, που μπορεί να μην είναι όμορφο, όμως σίγουρα σε προκαλεί να μάθεις περισσότερα για αυτό.

 

   Μέχρι πριν μερικούς μήνες το αμάξι παρέμενε στον ίδιο χώρο. Ο χρόνος βέβαια και οι καιρικές συνθήκες είχε επιβαρύνει και άλλο το ταλαιπωρημένο πολυεστερικό του αμάξωμα, ενώ η σαπίλα είχε κάνει την εμφάνιση της σχεδόν σε κάθε μεταλλικό εξάρτημα του αυτοκινήτου. Παρόλα αυτά, περιμένει ακόμα τον άνθρωπο που θα ενδιαφερθεί να το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση, και ως αντάλλαγμα θα του χαρίσει πολλές ώρες διασκέδασης σε εκτός δρόμου μονοπάτια.

 

   Εδώ απλά θα ήθελα να σημειώσω ότι οι γνώσεις μου σε αυτόν τον τομέα είναι ιδιαιτέρως περιορισμένες και κυρίως βασίζομαι σε ότι πηγές μπορώ να βρω στο διαδίκτυο. Για αυτό συγχωρείστε μου τυχόν λάθη, και θα το εκτιμούσα εάν μου επισημαίνατε τυχόν λάθη, ώστε να τα διορθώσω.

What if...?



Πηγή εικόνας: http://www.autobelle.it/annuncio_old.php?ad=188072