Ένας φίλος και αναγνώστης του Garage Stories, ο Γιώργος Νίκας θέλησε να μοιραστεί μαζί μας μία από τις "ανακαλύψεις" του. Μία γριά Αμερικάνα, που αφού δούλεψε σκληρά για αρκετές δεκαετίες στους κακοτράχαλους ελληνικούς δρόμους, πλέον ξεκουράζεται σε ένα χωριό της Ελλάδας. Το κείμενο που ακολουθεί, όπως και το φωτογραφικό υλικό, ανήκουν στον φίλο Γιώργο και μόνο. Καλή ανάγνωση εύχομαι, και να ξέρετε ότι το Garage Stories είναι ανοιχτό σε όλους τους λάτρεις των παλαιών/κλασικών αυτοκινήτων.
Ένα ταξί από το παρελθόν (του Γιώργου Νίκα)
Ένα πρωινό του Ιουλίου ανακάλυψα λίγο έξω από την γραφικότατη Κύμη, να βρίσκεται εγκαταλελειμμένο στην μοίρα του, ένα αρκετά σπάνιο (για τα ελληνικά δεδομένα) αυτοκίνητο.
Πρόκειται για ένα DeSoto Suburban του 1950, το οποίο εκτελούσε τα καθήκοντα αγοραίου ταξί της περιοχής τις δεκαετίες του 1950-1970. Η σημαία βρίσκεται ακόμα στη θέση της. Παρότι αναζητήθηκε ο κάτοχος από τον υπογράφοντα, δεν έγινε δυνατή η εύρεση του τωρινού κατόχου του (καθώς ο αρχικός σίγουρα έχει μετοικήσει εις Κύριον), οπότε περισσότερες πληροφορίες για το ιστορικό του συγκεκριμένου αυτοκινήτου δεν ήταν δυνατό να βρεθούν.
Η DeSoto (1928-1961) αποτελούσε μία θυγατρική εταιρεία της Chrysler, μαζί με τις Plymouth, Dodge Imperial κ.α. και κατασκεύαζε κυρίως πιο πολυτελή μοντέλα, τα οποία απευθύνονταν σε ένα πιο premium οικονομικά κοινό. Λάθη στη διαχείριση από τη μητρική Chrysler ανάγκασαν την εταιρία να αναστείλει τις εμπορικές της δραστηριότητες το Νοέμβρη του 1960.
Η DeSoto στην Ελλάδα αντιπροσωπευόταν από τους αδερφούς Σαρακάκη, όπως και τα υπόλοιπα brands της Chrysler (GS: Ψάχνοντας σε βιβλιογραφία και διαδίκτυο βρήκα ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο την αντιπροσωπεία των Chrysler, Plymouth, DeSoto και Fargo την είχε η "ΕΛΛΑΣ" - Ανώνυμος Γενική Εταιρεία Αμερικάνικων Αυτοκινήτων. Ο Σαρακάκης φυσικά και είχε την αντιπροσωπεία του γκρουπ, αλλά δεν είμαι σίγουρος ως προς το πότε την απέκτησε.). Τα αυτοκίνητα της DeSoto ήταν αρκετά, έως πολύ, σπάνια. Τελευταία φορά που είδα DeSoto, ήταν ένα ΤΑΞΙ του 1958-1960 στην Αίγινα, το 1994.
Η συγκεκριμένη DeSoto είναι μία Suburban, το οποίο μοντέλο χαρακτηρίζονταν εξωτερικά από την πρωτοποθετημένη (ως extra εξοπλισμός) από το εργοστάσιο σχάρα οροφής, το τεράστιο μεταξόνιο (ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα) των 3,54 μέτρων και την οκταθέσια (ή εννιαθέσια κατά περίπτωση) διάταξη με δύο (ή τρία) μεσαία καθίσματα πρωτοποθετημένα από το εργοστάσιο (3+2+3 ή 3+3+3). Η δυνατότητα μεταφοράς τόσων πολλών επιβατών, καθώς και η προηγμένη τεχνολογία τους, έκανε τα αμερικάνικα αυτοκίνητα εκείνης της εποχής να είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους επαγγελματίες οδηγούς.
Από πλευράς κινητήρων το αυτοκίνητο εξοπλίζονταν από τον εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα των 3880 κ.ε. (ή 237 cu για τους αμερικανόφιλους) που απέδιδε 109 ίππους στις 3800 σ.α.λ.. Βέβαια με ένα απόβαρο σχεδόν δύο τόνων, κενού φορτίου, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα ούτε στην εκκίνηση, ούτε στο φρενάρισμα (ταμπούρα σε όλους τους τροχούς). Οι νεότεροι δεν πρέπει να ξεχνούν πως τα δισκόφρενα εμφανίστηκαν στις αγωνιστικές Jaguar του 1955, ενώ σε αυτοκίνητα ευρείας παραγωγής τα συναντάμε από τα μέσα τις δεκαετίας του 1960 και μετά. Βάλτε στην εξίσωση και τις ανηφόρες της περιοχής και ο όρος ενεργητική ασφάλεια αποκτά άλλο νόημα...
Από πλευράς εξοπλισμού η DeSoto εκείνη την εποχή είχε τρία επίπεδα: DeLuxe (βασικό), Custom (μεσαίο) και Powermaster (ανώτερο). Το εικονιζόμενο αυτοκίνητο ανήκει στο βασικό επίπεδο.
Αν και 63 ετών το αμάξωμα είναι σε πολύ καλή κατάσταση με περιορισμένα σαπίσματα και σχεδόν πουθενά δεν υπάρχουν διατρήσεις στη λαμαρίνα. Το εσωτερικό δείχνει πλήρες, με όλα του τα όργανα παρόντα (ακόμα και τα φλας που εγκαταστάθηκαν μεταγενέστερα) και η ταπετσαρία χρειάζεται ένα καλό ρετουσάρισμα. Ο κινητήρας δείχνει να είναι στη θέση του, αν και το αυτοκίνητο πρέπει να έχει να κινηθεί γύρω στα 20 χρόνια (GS: Το αυτοκίνητο μοιάζει να είναι αρκετά καλό, όμως έχει κάποιες ελλείψεις και μετατροπές. Η μάσκα που φοράει είναι από το μοντέλο του 1949, έχουν τοποθετηθεί μεταγενέστερα φλας, τα μπροστινά φανάρια είναι λάθος, οι ζάντες και η σχάρα είναι λάθος και λείπουν αρκετά από τα χρώμια στο πλάι του αυτοκινήτου. Επίσης όντας ΤΑΞΙ θεωρώ σχεδόν σίγουρο το να μη φοράει το εργοστασιακό μοτέρ του, αλλά κάποιο άλλο από Opel, Borgward, Ford ή Mercedes. Ελάχιστα αμερικάνικα γλιτώσαν από τις μετατροπές αυτές και προσωπικά δεν έχω δει κανένα πρώην ΤΑΞΙ που να μην την είχε υποστεί. Βέβαια μιλάμε για ένα πολύ σπάνιο αυτοκίνητο ακόμα και στο εξωτερικό, καθώς κυρίως δούλεψε ως ΤΑΞΙ, οπότε αξίζει ο κόπος και το χρήμα ώστε να επαναφέρει κάποιος αυτήν την κυρίας στην εργοστασιακή της κατάσταση.).
Εύχομαι ολόψυχα να σωθεί και να το δούμε σε κάποια συγκέντρωση των DetroitCruisers στο μέλλον (GS: Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί. Μακάρι να βρει ένα καλό σπιτικό αυτό το αυτοκίνητο.).
What if...?
Πηγή εικόνας: http://www.flickr.com/photos/36340269@N06/8513721518/in/pool-desoto
