Την ευκαιρία να θαυμάσουν περίπου 35 Αμερικάνες κυρίες είχαν όσοι βρέθηκαν την Κυριακή 19 Οκτωβρίου στη Βάρκιζα και συγκεκριμένα στο Varkiza Resort (πρώην Do it). Μετά από αναμονή αρκετών μηνών πραγματοποιήθηκε το 19ο meeting των Detroit Cruisers, σε έναν χώρο γνώριμο από πολλές προηγούμενες συναντήσεις, αλλά ανανεωμένο. Classic Fifties καλλονές, Moviecars, δυνατά Muscle Cars αλλά και Offroad θηρία παρέλασαν στα νότια προάστια δίνοντας την ευκαιρία στους παλιούς να θυμηθούν, αλλά και στους νέους να μάθουν πως υπήρχε μια εποχή όπου τα αυτοκίνητα δεν ήταν Playstation με ρόδες.
Πολλές από τις κυρίες κάναν την παρθενική τους εμφάνιση σε εκδηλώσεις σε αυτό το meeting, ενώ άλλες υπήρξαν πιο εξοικειωμένες με τα φλας και την προσοχή που κέρδισαν. Το παλαιότερο αμερικάνικο της συνάντησης ήταν ένα εξακύλινδρο Plymouth Savoy 4door του 1956, ενώ τα πιο "διάσημα" ήταν η Christine και ο KITT που έχουν τιμήσει με την παρουσία τους πολλάκις τις εκδηλώσεις των DC.
Mustang, Charger και Challenger, παλιά και καινούργια συνυπήρχαν στον ίδιο χώρο, μια εικόνα σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα, και έδιναν τη δυνατότητα στο κοινό να αντιληφθεί την εξέλιξη των αυτοκινήτων αυτών στο βάθος του χρόνου. Οι χαρακτηστικοί βρυχηθμοί των αμερικάνικων V8 κινητήρων αποτέλεσαν το κύριο άκουσμα της εκδήλωσης, ενώ όλες οι κάμερες δούλεψαν υπερωρίες για να αποθανατίσουν αυτό το σπάνιο θέαμα.
Με τη σειρά μας ευχόμαστε η επόμενη συνάντηση να πραγματοποιηθεί σύντομα, με ακόμα περισσότερες συμμετοχές. Συγχαρητήρια στους DetroitCruisers για την επιτυχημένη αυτή εκδήλωση.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο album στο Google Φωτογραφίες. Και φυσικά πρέπει και πάλι να ευχαριστήσω τη φίλη Μαρία Κολιούση, για την σημαντική βοήθεια της στην κάλυψη του Event.
Πριν προχωρήσουμε στα αποτελέσματα θα ήθελα να ευχαριστήσω την Μαρία Κολιούση για την βοήθεια της στην κάλυψη της εκδήλωσης. Πολλές από τις φωτογραφίες που μπορείτε να δείτε στο άλμπουμ στο Flickr είναι δικές της. Χωρίς τη βοήθεια της δε θα ήταν δυνατή η πλήρη κάλυψη του event, για αυτό και την ευχαριστούμε και πάλι.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ - Αυτοκινήτων Class I - Glamorous Supercars
Class II - Sybaritic Lifestyle
Class III - Endangered Species
Class IV - Fixed Head Coupe
Class V - Romantic Memories Family Cars
Class VI - Youngtimer
Class VII - Competition
Class VIII - Open Top
Class Mini
Βραβείο Καλύτερης Αναπαλαίωσης
Βραβείο Καλύτερου Εσωτερικού
Βραβείο Ασυνήθιστου Σχεδιασμού
Βραβείο Καλύτερου Διατηρημένου
Best Of Show
Βραβείο Κοινού
- Μοτοσυκλετών Class Vintage
Λόγω τριών συμμετοχών υπάρχει ένας νικητής
Class Post War
Λόγω τριών συμμετοχών υπάρχει ένας νικητής
Class Modern European
Λόγω τριών συμμετοχών υπάρχει ένας νικητής
Class Modern Japanese
Class Scooter
Most Elegant Of The Show
Ευχόμαστε και του Χρόνου με ακόμα καλύτερες συμμετοχές και δίχως προβλήματα. Είμαστε σίγουροι ότι βελτιώσεις μπορούν να γίνουν και το επίπεδο να ανέβει και άλλο.
Μπορείτε να δείτε στο link που σας οδηγεί στο album στο Google Φωτογραφίες 1260 φωτογραφίες από το Event.
Την Κυριακή που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε για 11η χρονιά από την ΦΙΛΠΑ ένα ακόμα Concours D'Elegance. Η διοργάνωση έλαβε χώρα στη Μαρίνα Φλοίσβου, ο καιρός ήταν πολύ καλός και πλήθος κόσμου είχε την ευκαιρία να θαυμάσει τις περίπου 130 κυρίες, δίτροχες και τετράτροχες, που είχαν παραταχθεί στον προαύλιο χώρο της μαρίνας.
Αν δεν κάνουμε λάθος για πρώτη φορά υπήρξε και κατηγορία Youngtimers, με λίγες όμως δυστυχώς συμμετοχές. Ελπίζουμε του χρόνου να δούμε περισσότερα οχήματα σε αυτήν την κατηγορία, αρκεί φυσικά να κρατηθεί ένα επίπεδο στο ποια αυτοκίνητα θα μπορούν να γίνουν δεκτά και ποια όχι.
Το επίπεδο των συμμετοχών για μία ακόμα φορά ήταν υψηλό, και οι "νικητές" στις περισσότερες κατηγορίες κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε ότι μείναμε πλήρως ικανοποιημένοι. Σε σύγκριση με άλλες χρονιές σίγουρα το επίπεδο της φετινής διοργάνωσης ήταν υψηλό, και με διαφορά. Ένα σημαντικό βήμα ήταν το ότι δόθηκε η δυνατότητα να διεκδικήσουν κάποιο έπαθλο ακόμα και ταπεινά οικογενειακά αυτοκίνητα (στην κατηγορία Romantic Memories Family Cars). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα "κοινά" αυτοκίνητα να αποκτήσουν πιθανότητες για βράβευση, και φυσικά να αναγνωριστεί ο κόπος των ιδιοκτητών τους.
Όμως καλώς ή κακώς με το περσινό Concours D' Elegance ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά και δυστυχώς το φετινό event δεν κατάφερε να τον περάσει. Η ομάδα που είχε την ευθύνη της οργάνωσης είχε έναν πολύ δύσκολο στόχο να πετύχει, και η αλήθεια είναι ότι φάνηκε το πόσο προσπάθησαν τα μέλη αυτής. Δυστυχώς όμως κάποια προβλήματα έκαναν αισθητή την παρουσία τους προς το τέλος της εκδήλωσης.
Το σημαντικότερο πρόβλημα εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και της απονομής των επάθλων στους νικητές. Δεν υπήρξε συγκεκριμένος διαδρομή για τα οχήματα που βραβεύτηκαν (με αποτέλεσμα τα μισά να μπαίνουν από διαφορετικό σημείο από τα άλλα μισά και κάποια να έρχονται με την όπισθεν) και φάνηκε να μην υπήρξε σωστή συνεννόηση για τη σειρά με την οποία θα ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα. Όμως το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μας, θέμα δημιουργήθηκε με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στις κατηγορίες των μοτοσυκλετών. Πάλι λόγω συνεννόησης (πιθανότατα) δημιουργήθηκε ένα μικρό κομφούζιο με τις ανακοινώσεις των νικητών να γίνονται εν τάχει, τους νικητές να εμφανίζονται στο χώρο των απονομών, αλλά οι απονομές να μην πραγματοποιούνται.
Η ανακοίνωση των νικητών και η απονομή των επάθλων είναι εξίσου σημαντικό κομμάτι μιας διοργάνωσης και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Καλό λοιπόν είναι ο εκφωνητής να προσπαθεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού, να έχει καθαρό και κατανοητό λόγο καθώς και πλήρη εικόνα του τι θα πραγματοποιηθεί και τι όχι. Δεν πρέπει να είναι μια απλή βιαστική ανακοίνωση, απλά για να δοθεί ένα τέλος στην εκδήλωση.
Πέραν των παραπάνω για μία ακόμα φορά υπήρξε ένα μικρό θέμα με την τοποθέτηση των οχημάτων, που σε κάποια έγινε με τέτοιο τρόπο που χρειαζόταν πολύ προσπάθεια και εφευρετικότητα για να καταφέρουν οι φωτογράφοι να τα φωτογραφίσουν από όλες τις πλευρές. Βέβαια η βελτίωση ήταν αισθητή σε σχέση με το παρελθόν (το πρόβλημα εμφανίστηκε σε πολύ μικρό αριθμό οχημάτων), απλά θεωρούμε ότι θα μπορούσε να λυθεί εντελώς. Θεωρώ ότι με το Tour Amical αποδείχτηκε ότι με σωστό εκ των προτέρων σχεδιασμό το πρόβλημα αυτό (και όχι μόνο) λύνεται ολοκληρωτικά.
Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα διαφωνήσουν με τον τίτλο αυτού του άρθρου. Πόσο Classic μπορεί να είναι ένα Nissan του 1989 και αλήθεια πόσο Beauty? Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που μαθεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ξοδεύτηκε χρόνος, χρήμα και κόπος για να αποκατασταθεί αυτό το αυτοκίνητο υπήρξαν αντιδράσεις από πολλούς "σχολιαστές του πληκτρολογίου", σχετικά με το κατά πόσο άξιζε να σωθεί το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Πιθανότατα το ίδιο να σκέφτεστε και οι περισσότεροι που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Είμαι σίγουρος όμως ότι διαβάζοντας τη συνέχεια θα αντιληφθείτε ότι αυτό το project ήταν κάτι παραπάνω από μια διάσωση ενός τυχαίου unloved αυτοκινήτου.
Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Μάρτιο, όταν κατά τη διάρκεια του Αλκυώνειου ο καλός φίλος Δημήτρης Ραζής μου ζήτησε να έχω το νου μου για κάποιο Made In Greece Nissan. Όπως ίσως πολλοί γνωρίζετε η Nissan Ι. Θεοχαράκης έχει δημιουργήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή κλασικών αυτοκινήτων Nissan/Datsun με σκοπό στο μέλλον να εκτεθούν σε μία μόνιμη έκθεση ώστε να παρουσιάσουν μέρος της ιστορίας της φίρμας. Ο φίλτατος Δημήτρης λόγω της εργασίας του στην εταιρεία, καθώς φυσικά και λόγω της αγάπης του για τα κλασικά αυτοκίνητα (όντας ιδιοκτήτης μερικών θαυμάσιων κλασικών που είχατε θαυμάσει παλιότερα στο Αλκυώνειο Rally) έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία αυτής της συλλογής, αλλά και στην προσπάθεια ανάπτυξης της. Με το πέρασμα του χρόνου πολλά γνωστά αλλά και σπάνια άγνωστα μοντέλα της εταιρείας συγκεντρώθηκαν και αποκαταστάθηκαν, όμως κανένα που να είχε παραχθεί στις εγκαταστάσεις της ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ δεν είχε βρει τη θέση του στη συλλογή και που ίσως θα αργούσε και άλλο να γίνει.
Όμως στις αρχές του έτους, που έγινε γνωστή η επιθυμία του κ. Θ. Χαραγκιώνη για την πραγματοποίηση της έκθεσης "Made By Hellas", έγινε η αισθητή η απουσία ενός "ελληνικού" Nissan. Ας επιστρέψουμε όμως στον Μάρτη του 2014, οπότε και μου ζητήθηκε να έχω το νου μου για "ελληνικά" Nissan. Καλώς ή κακώς η αναζήτηση ενός τόσο κοινού αυτοκινήτου μπορεί να αποδειχτεί μεγάλος πονοκέφαλος. Τα Nissan αυτά πουλήθηκαν σε μεγάλους αριθμούς μεν, όμως ήταν αμάξι της σειράς και αποτέλεσαν κυρίως "εργαλεία" για τους ιδιοκτήτες τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα περισσότερα από όσα επέζησαν των αποσύρσεων να βρίσκονται σε κακή κατάσταση και με πολλές ελλείψεις. Κάτι που μπορεί να φαίνεται ανούσιο σε όποιον ασχολείται με Ευρωπαϊκά μοντέλα, αλλά είναι σκληρή πραγματικότητα για όσους θέλουν να ασχοληθούν με αυτοκίνητα της Άπω Ανατολής. Από ένα σημείο και έπειτα είναι υπερβολικά δύσκολο να βρεθεί ακόμα και το πιο κοινό ανταλλακτικό. Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν έπρεπε το αυτοκίνητο που θα επιλεγόταν να ήταν όσο πιο πλήρες γίνονταν και φυσικά χωρίς μετατροπές/καγκουριές.
Φτάνουμε λοιπόν στα μέσα Μαΐου χωρίς να έχει επιτευχθεί ο σκοπός. Να έχει βρεθεί έναν "ελληνικό" Nissan, σε αξιοπρεπή κατάσταση και με ιδιοκτήτη έτοιμο να αποχωριστεί. Έως ότου βρέθηκα λόγω δουλειάς στην περιοχή της Πεύκης, οπότε και παρατήρησα ένα ενδιαφέρον Sunny να βρίσκεται παραμελημένο σε ένα στενάκι.
Ένα Ν13 Sunny 1,6 SGX σε αυτό το ιδιαίτερο (και προσωπικά πολύ αγαπητό) μπορντό χρώμα, με τις γνήσιες ζάντες αλουμινίου του, με άψογο εσωτερικό και όσο πιο πλήρες γινόταν. Δυστυχώς το αυτοκόλλητο της υπηρεσίας του δήμου ήδη είχε κάνει την εμφάνιση του, και η λήξη της προθεσμίας ήταν κοντά. Η επικοινωνία μου με τον Δημήτρη υπήρξε άμεση. Αμέσως ξεκίνησε μία προσπάθεια να δούμε το κατά πόσο αυτό το αμάξι βγήκε από τις εγκαταστάσεις της ΤΕΟΚΑΡ, καθώς και να βρούμε το οποιοδήποτε μικρό στοιχείο για την ταυτότητα του ιδιοκτήτη. Μέχρι τη στιγμή που η κόρη της ιδιοκτήτριας (όπως αποδείχτηκε) εμφανίστηκε για να δει το τηλέφωνο της υπηρεσίας του δήμου ώστε να τους ενημερώσει ότι το αμάξι είχε κανονιστεί να απομακρυνθεί εντός των ημερών μέσω εταιρείας ανακύκλωσης.
Μην πιστεύοντας στην τύχη μας έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και οι πρώτες συνεννοήσεις για την απόκτηση του αυτοκινήτου. Μέσω του αριθμού πλαισίου επιβεβαιώθηκε ότι το συγκεκριμένο όχημα βγήκε από τις εγκαταστάσεις του Βόλου το 1989, με αυτόματο κιβώτιο και όλον τον εξοπλισμό που είχαμε μπροστά μας. Το αμάξι είχε αγοραστεί δεύτερο χέρι από την ιδιοκτήτρια του πολλά χρόνια πριν και υπήρξε πιστό της μεταφορικό μέσω μέχρι τα τέλη του 2013 όπου ένα μικρό (αλλά ακριβό) μηχανικό πρόβλημα οδήγησε στον παροπλισμό του και τελικά στην εγκατάλειψη του. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις υπήρξαν αντιδράσεις στην γειτονιά και τελικά το να οδηγηθεί στην καταστροφή φαίνονταν ως η μόνη δυνατή επιλογή.
Όλα αυτά φυσικά μέχρι που εμφανιστήκαμε εμείς, οπότε και φάνηκε στον ορίζοντα μια λύση που δε θα απαιτούσε την καταστροφή του Sunny, μια λύση που χαροποίησε ιδιαίτερα την ιδιοκτήτρια. Το αγαπούσε ιδιαίτερα το αυτοκίνητο και για αυτό δεν ήθελε ούτε να το σκεφτεί να το δώσει για ανταλλακτικά, αντίθετα όμως χάρηκε και συγκινήθηκε που κάποιοι ενδιαφέρθηκαν να σώσουν αυτό το αμάξι. Μόλις δόθηκε το πράσινο φως και από τη διοίκηση της εταιρείας για την απόκτηση του εν λόγο αυτοκινήτου έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να περάσει στην κυριότητα της αντιπροσωπείας και να μεταφερθεί στο συνεργείο για να αποκατασταθεί. Ένας πραγματικός αγώνας δρόμου, καθώς μην ξεχνάμε ότι ο στόχος ήταν η παρουσίαση του στην έκθεση του Ελληνικό Μουσείου Αυτοκινήτου, κάτι που έδινε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για την πραγματοποίηση των απαραίτητων εργασιών.
Σε κάτι περισσότερο από μία βδομάδα το αμάξι έπρεπε να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν σωστότερα, ώστε να τιμά και να διαφημίζει την ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ με την παρουσία του στο HMM. Εκπτώσεις λοιπόν δεν θα μπορούσαν να γίνουν, και η αντικατάσταση των προβληματικών κομματιών κρίθηκε απαραίτητη. Τα ανταλλακτικά βρέθηκαν σχετικά γρήγορα, όμως όχι όλα στην Ελλάδα, υπήρξαν εκπλήξεις (όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, όπου κρύβονται "θησαυροί" εκεί που δεν το περιμένεις) και ο χρόνος συνέχισε να πιέζει ασφυκτικά.
Ευτυχώς για το αμάξι, αλλά και για τη συνέχεια του project, το team των μαστόρων που είχε αναλάβει την αποκατάσταση ήταν έμπειρο, όλοι οι μάστορες ήξεραν ακριβώς πως να φέρουν εις πέρας τη δουλειά σωστά και είχαν το μεράκι να το κάνουν πραγματικά σαν καινούργιο σε χρόνο ρεκόρ. Σίγουρα ένα αμάξι του 1989 δεν έχει τα προβλήματα και τα σάπια ενός 60ies ή 70ies, όμως και το να φέρεις ένα αμάξι από τον τάφο σε μουσειακή κατάσταση μέσα σε κάτι περισσότερο από μία βδομάδα αξίζει συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια στους ανθρώπους που κάνανε ότι ήταν απαραίτητο για να ολοκληρωθεί το project.
Τελικά η αποκατάσταση ολοκληρώθηκε ελάχιστα πριν τα εγκαίνια της έκθεσης και το συγκεκριμένο Sunny 1.6 SGX του 1989 βρήκε τη θέση του ανάμεσα στις υπόλοιπες Made In Greece δημιουργίες. Το κοινό είχε τη δυνατότητα να το θαυμάσει σχεδόν όλο το καλοκαίρι και να δει το αποτέλεσμα της πιο ολοκληρωμένης προσπάθειας κατασκευής αυτοκινήτου στον Ελλαδικό χώρο. Οι εργασίες που έπρεπε να πραγματοποιηθούν ήταν πολλές και ο χρόνος λίγος, όμως χάρη στην Nissan Ι. Θεοχαράκης, στον φίλο Δημήτρη και φυσικά στα παιδιά του συνεργείου της εταιρείες στα κεντρικά το συγκεκριμένο Sunny κέρδισε μια δεύτερη ευκαιρία. Γλίτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από του Χάρου τα δόντια και βρέθηκε από το πεζοδρόμιο στο μουσείο σε μια βδομάδα.
Όπως καταλάβατε λοιπόν ο κόπος, ο χρόνος και το χρήμα που σπαταλήθηκαν σε αυτό το project δεν ήταν δίχως λόγο. Δεν σώθηκε απλά ένα Sunny, σώθηκε ένα όχημα, απόδειξη της ύπαρξης ελληνικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, έστω και σε αρχικό στάδιο. Σώθηκε ένα αμάξι που μπορούμε να λέμε με υπερηφάνεια ότι παρήχθη στην Ελλάδα, από Έλληνες, και που αποδεικνύει ότι κάποτε οι Έλληνες ήμασταν δημιουργικοί, εργατικοί και είχαμε όραμα. Συγχαρητήρια από εμένα σε όλους αυτούς που συμμετείχαν στην συγκεκριμένη προσπάθεια και που βοήθησαν να έρθει εις πέρας.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω και προσωπικά τον Δημήτρη Ραζή, και γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχω σε αυτήν την προσπάθεια, αλλά και γιατί πολλές από τις φωτογραφίες που θα δείτε στο slideshow παρακάτω και στο album στο Flickr είναι δικές του και μου τις παραχώρησε για τις ανάγκες του άρθρου.
Στο sideshow που ακολουθεί μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του ταξιδιού που έκανε το Sunny από την εγκατάλειψη στην έκθεση:
