Η πρόκληση ήταν ανοιχτή. Από καιρό είχαμε συζήτηση με τον Γιάννη Καράμπελα σχετικά με το αν και κατά πόσο υπερέχει ένα πολυήμερο Rally Regularity από ένα μονοήμερο. Η αλήθεια είναι ότι η μέχρι τότε εμπειρία μου είτε ως αγωνιζόμενος είτε ως μέλος της διοργάνωσης είχε να κάνει μονάχα με μονοήμερες εκδηλώσεις. Το concept είναι απλό τόσο στο θέμα του προγραμματισμού (ξεκινάς το πρωί, κάνεις κάποια Χ λίγα χιλιόμετρα και επιστρέφεις την ίδια μέρα) όσο και στων εξόδων. Η αντίθετη άποψη έλεγε ότι σε μια πολυήμερη διοργάνωση μπορείς να κατανείμεις καλύτερα το χρόνο σου, να χαρείς την οδήγηση του οχήματος σου, να απολαύσεις περισσότερες και πιο ενδιαφέροντες διαδρομές και να "δεθείς" με τους συναγωνιζόμενους σου.
Αυτό που είχε μείνει ήταν να δοκιμάσω μια τέτοια εκδήλωση ώστε να μπορώ να έχω σφαιρική άποψη επί του θέματος και να μπορώ να κρίνω νηφάλια. Η ευκαιρία δόθηκε με τη διοργάνωση του 3ου Arcadia Classic Tour. Ο αγώνας ήταν διήμερος, το κόστος ήταν αποδεκτό και το διήμερο που είχε επιλεχθεί ανοιχτό στο πρόγραμμα μας. Το αξιόπιστο Escort δεν υπήρχε περίπτωση να μας απογοητεύσει καθώς έχει ήδη δοκιμαστεί αρκετά και έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στα χέρια μας.
Ο αγώνας είχε έναρξη στις 11 του Μάρτη από την Κόρινθο με προορισμό την γραφική Δημητσάνα μέσω όμορφων διαδρομών της Αρκαδικής γης. Ο καιρός αυτήν τη φορά δεν είχε σκοπό να μας κάνει το χατήρι δυσκολεύοντας τόσο τη διοργάνωση όσο και τους συμμετέχοντες, κάτι που τελικά αύξησε απλά το ενδιαφέρον όλων και χάρισε σε όλους μια ιδιαίτερη εμπειρία. Η διοργάνωση στάθηκε άξια των προσδοκιών και φρόντισε ο αγώνας να πραγματοποιηθεί χωρίς κανένα απρόοπτο παρ όλες τις δύσκολες καιρικές συνθήκες.
Κάτι σημαντικό, στο οποίο πρέπει να αναφερθούμε, είναι ότι οι "απώλειες" των συμμετοχών ήταν πραγματικά ελάχιστες και περίπου 30 πληρώματα ξεκίνησαν κανονικά και ολοκλήρωσαν τον αγώνα. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, περιγράφοντας τα πάντα από τη δική μας οπτική γωνία. Το Σάββατο το πρωί ο καιρός έδειξε τα δόντια από την Αθήνα κιόλας αναγκάζοντας μας να ξανασκεφτούμε το κατά πόσο ήταν σώφρον να ξεκινήσουμε το ταξίδι μέχρι την Κόρινθο για την συμμετοχή μας στον αγώνα. Η τελική απόφαση βασίστηκε κατά κύριο λόγο στην εμπιστοσύνη μας στο ΜΚ1 μας, οπότε και ξεκινήσαμε. Το πρώτο (και μοναδικό όπως αποδείχτηκε) πρόβλημα φάνηκε στα πρώτα κιόλας μέτρα. Ο υαλοκαθαριστήρας του οδηγού αποφάσισε να βγει από τη "φωλιά" του. Ευτυχώς δεν καταστράφηκε και με λίγη oldschool μηχανική το πρόβλημα διορθώθηκε άμεσα.
Στην Κόρινθο φτάσαμε νωρίς χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα τόσο του δικού μας οχήματος όσο και της παρέας με την οποία ταξιδέψαμε μαζί. Στον χώρο που θα γίνονταν ο τεχνικός έλεγχος και η εκκίνηση του αγώνα έβρεχε καταρρακτωδώς και χωρίς διακοπή. Η διοργάνωση είχε προβλέψει να φτιάξουν χώρο στον οποίο να μπορεί να γίνει σωστά ο τεχνικός έλεγχος και όλα τα πληρώματα πήραν τη θέση τους για να ξεκινήσουν.
Στην Κόρινθο φτάσαμε νωρίς χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα τόσο του δικού μας οχήματος όσο και της παρέας με την οποία ταξιδέψαμε μαζί. Στον χώρο που θα γίνονταν ο τεχνικός έλεγχος και η εκκίνηση του αγώνα έβρεχε καταρρακτωδώς και χωρίς διακοπή. Η διοργάνωση είχε προβλέψει να φτιάξουν χώρο στον οποίο να μπορεί να γίνει σωστά ο τεχνικός έλεγχος και όλα τα πληρώματα πήραν τη θέση τους για να ξεκινήσουν.
Η εκκίνηση δόθηκε και τα πληρώματα ξεχύθηκαν στους δρόμους της Κορίνθου με προορισμό τη Δημητσάνα. Οι διαδρομές είχαν επιλεχθεί με σκοπό να απολαύσουν το τοπίο όλοι, αλλά και να ξεχωρίσουν οι πραγματικά καλοί. Υπήρχαν όλες οι απαραίτητες "παγίδες" ώστε να γίνει ο αγώνας πιο ενδιαφέρον, χωρίς να υπάρχει όμως κίνδυνος για την ασφάλεια των πληρωμάτων και των κατοίκων.
Τα χιλιόμετρα που είχαν επιλεχθεί για την κίνηση εντός των ειδικών ήταν λογικά ώστε να καταφέρουν να συναγωνιστούν και τα πιο αδύναμα αυτοκίνητα. Ενδιαφέρον είχε ότι ο χρόνος μεταξύ των ειδικών ήταν τόσος ώστε έφτανες στην επόμενη ειδική ένα δύο λεπτά πριν την ώρα εκκίνησης της επόμενης. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κάνεις σωστό σχεδιασμό στην εκκίνηση του αγώνα και να μπορείς να διαχειριστείς τα όποια λάθη σε μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που ήταν ένα ακόμα bonus ώστε να γίνει ο αγώνας ακόμα πιο ανταγωνιστικός.
Μια ακόμα πρώτη του πληρώματος μας και που έδινε ένα άλλο χρώμα στον αγώνα ήταν η ανάβαση / κατάβαση χιονισμένου βουνού στα μέσα του Μάρτη. Η διοργάνωση είχε φροντίσει να είναι ο δρόμος ανοικτός και υπήρχαν και συμβατικά οχήματα ώστε να βοηθήσουν όποιον χρειαζόταν βοήθεια, κάτι που τελικά δεν χρειάστηκε.
Το τέλος της πρώτης μέρας μας βρήκε στην όμορφη Δημητσάνα. Υπήρχε αρκετός ελεύθερος χρόνος για να διαχειριστεί το κάθε πλήρωμα όπως ακριβώς ήθελε, ενώ το βράδυ είχε οργανωθεί μια μουσική βραδιά με ζωντανή ορχήστρα στο Cafe ANTIKA. Αυτό ήταν ότι ακριβώς χρειαζόταν ώστε τα πληρώματα να έρθουν κοντά, να γνωριστούν και να διασκεδάσουν.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε να εκκινούμε από την Δημητσάνα και μέσω μιας διαδρομής 70χλμ στα Αρκαδικά χωριά να επιστρέψουμε στη Δημητσάνα για τον τερματισμό και την απονομή των επάθλων. Ο καιρός την δεύτερη ημέρα ήταν σαφώς καλύτερος, με τον ήλιο να μας χαρίζει τις αχτίδες του καθ όλη τη διάρκεια της Κυριακής.
Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε τα εξής. Αρχικά ο Γιάννης είχε δίκιο καθώς η τελική αίσθηση που μας άφησε το διήμερο αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τον όποιο μονοήμερο αγώνα (χωρίς να συμπεριλαμβάνω φυσικά τον 24ωρο από τον οποίο προς το παρόν δεν έχουμε εμπειρία). Σε ένα οποιοδήποτε Regularity στο τέλος συνήθως νιώθεις περισσότερο την κούραση, παρά την ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να επεξεργάζεσαι τα όποια γεγονότα την επόμενη μέρα. Στο διήμερο στο τέλος της κάθε μέρας τα χιλιόμετρα που έκανες δεν κούραζαν εξίσου, ενώ στο τέλος υπήρχε ενέργεια για να δεις και να γνωρίσεις την τοποθεσία καθώς και να περάσεις χρόνο με τα υπόλοιπα πληρώματα. Από την άλλη το κόστος πιθανών να είναι υψηλό για τον μέσο αγωνιζόμενο κάτι το οποίο είναι πλήρως κατανοητό, ειδικά στους καιρούς που ζούμε, γιατί δεν μιλάμε μόνο για μεγαλύτερο κόστος συμμετοχής, αλλά και για τα υπόλοιπα έξοδα (βενζίνες κτλ) που δεν φαίνονται εκ πρώτης. Σημασία στην τελική όμως έχει να περάσει ο καθένας μας όσο καλύτερα μπορεί με τις δυνατότητες που έχει. Η γνώμη μας έπειτα και από αυτήν την εμπειρία είναι ότι καλό είναι οι λάτρεις του αθλήματος να δοκιμάσουν έστω και μια φορά τη συμμετοχή τους σε κάποιο πολυήμερο αγώνα. Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί ακόμα και με περιορισμένο budget να ακολουθήσει λιγότερους αλλά πιο πλήρεις αγώνες από το να συμμετέχει μονάχα σε μικρά rally.
Ακολουθούν μερικές ακόμα επιλεγμένες φωτογραφίες, και το link για άμεση πρόσβαση στο album στο Google Φωτογραφίες.
Μπράβο Πρόδρομε, για τις καταπληκτικές φωτογραφίες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή