Classics In Rotterdam: Citroen DS 19 Berline (f/l)

   Το Rotterdam όπως έχουμε ξαναπεί είναι η πόλη των αντιθέσεων. Με κάποιο περίεργο τρόπο το κλασικό εναρμονίζεται με το μοντέρνο, και τα ιστορικά τούβλινα κτίρια συνυπάρχουν αρμονικά με τους μοντέρνους ουρανοξύστες και την κυβική αρχιτεκτονική. Στην αυτοκίνηση το να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα δύσκολο και για αυτό ελάχιστοι κατασκευαστές το έχουν πετύχει. Ένας από αυτούς μάλιστα έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει μια θρυλική "Θεά", και το όνομα αυτής DS (déesse = Θεά εις την Γαλλικήν)...

   Η Citroen DS είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως μπορείς να δημιουργήσεις ένα βιομηχανικό αντικείμενο που να παραμένει διαχρονικό και να μπορεί να εναρμονίζεται με το εκάστοτε περιβάλλον. Ο Flaminio Bertoni κατάφερε με το μινιμαλιστικό σχέδιο της DS να διδάξει ότι η εκκεντρικότητα κι η ομορφιά μπορούν να συνυπάρξουν, και ότι το κέρδισμα των εντυπώσεων δεν απαιτεί πολλά περίτεχνα σχεδιαστικά στοιχεία. Η λιτότητα μπορεί να είναι όμορφη από μόνη της.

    Στο τεχνολογικό κομμάτι η DS υπήρξε πολύ μπροστά στην εποχή της υιοθετώντας πολλές καινοτομίες, κάνοντας την μετακίνηση άνετη ακόμα και στους κακοτράχαλους δρόμους της ταλαιπωρημένης από τον 2ΠΠ Ευρώπης. Τόμοι ολόκληροι μπορούν να γραφτούν για αυτήν, όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου. Εδώ απλά παρουσιάζω ένα ακόμα κλασικό αυτοκίνητο που βρήκα κατά την παραμονή μου στο Rotterdam. 

Υ.Γ.: Όπως (φαντάζομαι ότι) έχει γίνει ήδη αντιληπτό η ανάρτηση θεμάτων έχει μειωθεί δραματικά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αυτό οφείλεται στις εργασιακές μου υποχρεώσεις, που καλώς ή κακώς απαιτούν να λείπω μήνες ολόκληρους από την έδρα μου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες να βρίσκομαι με μία βαλίτσα στο χέρι και να περνάω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου στην επαρχία και στο εξωτερικό. Εδώ και μερικές βδομάδες βρίσκομαι στην Τουρκία, και από ότι φαίνεται θα συνεχίσω να βρίσκομαι εδώ για αρκετούς μήνες ακόμα. Δυστυχώς η πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν είναι ούτε το ίδιο εύκολη, ούτε το ίδιο γρήγορη, οπότε ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων για την αδράνεια του blog καθώς επίσης και την υπομονή σας. Ελπίζω μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να καταφέρω να έχω καθημερινή πρόσβαση στο διαδίκτυο, ώστε να συνεχίσει η απρόσκοπτη λειτουργία του Garage Stories.