Είναι απορίας άξιο πόσο εύκολα μπορώ να βγάλω άκρη με τα αμερικάνικα αυτοκίνητα (παρότι μπορεί να υπήρχαν 4 διαφορετικά μοντέλα, με 5 διαφορετικά αμαξώματα και όλα να διαφέρουν μεταξύ τους στα χρώμια), και πόσο δυσκολεύομαι με τα ιταλικά. Κάτι το ότι δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά με αυτά, κάτι το ότι είναι ποιο μπερδεμένες οι πληροφορίες που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο, και τα περισσότερα στα ιταλικά και φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσω ότι σε αυτό το κομμάτι της αυτοκίνησης δεν έχω επενδύσει σχεδόν καθόλου, και στη βιβλιοθήκη μου δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα το σχετικό με αυτά.
Για αυτό και όποτε χρειάζεται να "αναγνωρίσω" στα ευρήματα μου κάποιο, συνήθως προσπαθώ να το αφήσω για ποιο μετά. Κάπως έτσι έγινε και με αυτό. Πρόκειται για ένα Fiat 1100-103/B κατασκευής μεταξύ 1956 με 1957. Όλα αυτά φυσικά με κάθε επιφύλαξη, καθώς όπως προείπα είμαι ουσιαστικά "άσχετος" με το θέμα "ιταλικά αυτοκίνητα". Η πρώτη μου επαφή με αυτό ήταν το 2009 αν δεν κάνω λάθος, οπότε και το εντόπισα στο Χαλάνδρι, σε ένα οικόπεδο, τυλιγμένο καλά με πλαστικό ως μέσο προστασίας (κάτι που πιθανότατα, και σε συνδυασμό με το χώμα, να του έκανε περισσότερο κακό παρά καλό).
Για πολλά χρόνια το έβλεπα στην ίδια ακριβώς θέση, με μόνη αλλαγή κατά καιρούς την απομάκρυνση του πλαστικού. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν γνωστό σε μεγάλη μερίδα των "κλασικών" και από ότι έχω ακούσει αρκετοί είχαν προσπαθήσει να κάνουν μία προσφορά, μονάχα για να δεχθούν την άρνηση. Όλα αυτά βέβαια μέχρι πριν λίγους μήνες, οπότε και εξαφανίστηκε το 1100 από τη θέση του.
Και εμφανίστηκε σε γνωστό ανακυκλωτήριο στα Μεσόγεια. Σε ένα μέρος όπου πολλά κλασικά βρήκαν το τέλος τους βρέθηκε και αυτό το κακόμοιρο 1100, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιος θα το λυπηθεί προτού ο έμπορας αποφασίσει ότι του φτάνει και το βάρος του σε €.
Η κατάσταση του δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τραγική. Σίγουρα έχει πολλά θέματα που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν το κόστος αποκατάστασης του, όμως στα δικά μου άπειρα μάτια μοιάζει σχετικά πλήρες, και χωρίς πολλές μετατροπές/πατέντες. Δυστυχώς κάπου εδώ θα πρέπει να δεχτούμε ότι ένα αμάξι τόσο παλιό που επέζησε στην Ελλάδα, και στα μαστόρια της, είναι αδύνατο να μην έχει υποστεί κάποιες "πατέντες", ώστε να μπορεί να συνεχίσει να κυκλοφορεί. Καλώς ή κακώς η εύρεση των σωστών ανταλλακτικών την εποχή εκείνη σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά έτσι και αλλιώς δεν ήταν ούτε και επιθυμητή, καθώς πολλοί προτιμούσαν να κάνουν ένα facelift για να μεταμορφώσουν λίγο το αυτοκίνητο τους, κάνοντας φυσικά τη δική μας ζωή δύσκολη, που έπειτα από 40 και 50 χρόνια προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε αυτές τις ταλαιπωρημένες λαμαρίνες.
Χαρακτηριστικός είναι εξάλλου ο universal διακόπτης των alarm που τον βρίσκω σε κάθε είδους παλιό αυτοκίνητο, κάθε σχολής, όπως εξάλλου και τα λάθος πίσω φανάρια, αποτέλεσμα των σπασμένων κρυστάλλων των αυθεντικών (τα οποία θέλω να τονίσω ότι είναι στο πορτ-μπαγκάζ μέσα).
Άμεσα προσπάθησα να ενημερώσω κάποια άτομα που ήξερα ότι ίσως να ενδιαφέρονταν για το συγκεκριμένο. Θέλησα μάλιστα να το αναρτήσω άμεσα και εδώ, ώστε αν βρεθεί κάποιος ενδιαφερόμενος να του υποδείξω τη μάντρα όπου κατέληξε. Όμως μόλις λίγες μέρες μετά το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε από τη θέση του. Μου είχε πει ο άνθρωπος βέβαια ότι κάποιος είχε δείξει ενδιαφέρον, και η τιμή δεν ήταν απαγορευτική (ευκαιρία δεν το έλεγες πάντως). Θέλω να πιστεύω ότι πλέον βρίσκεται στα χέρια κάποιου "λάτρη" και ότι δρομολογείται η διαδικασία της αποκατάστασης του. Όπως και να το κάνουμε είναι δύσκολο να πάψουμε να είμαστε ρομαντικοί και να ελπίζουμε.
What if...?
Πηγή εικόνας: http://storm.oldcarmanualproject.com/fiat11001956.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου