Έχω πει εκατοντάδες φορές, είτε εδώ είτε στα forum που συμμετέχω, ότι στην Ελλάδα έχουν βρεθεί σχεδόν τα πάντα. Από αγωνιστικές 328, μέχρι γαλλικά kit car βασισμένα στο 2CV (σε αυτό θα αναφερθώ μέσα στο νέο έτος). Είναι πραγματικά περίεργο πως σε μία τόσο μικρή χώρα, και σχεδόν χωρίς καθόλου αυτοκινητιστική κουλτούρα, παρέλασαν μερικά διαμάντια στης αυτοκίνησης. Άλλα πάλι μπορεί να μην μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε διαμάντια, όμως με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι είναι σπάνια.
Κάπως έτσι ένιωσα πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν φεύγοντας από γνωστό super market της περιοχής που διαμένω, και περνώντας έξω από τη μάντρα που βρίσκεται από πίσω, είδα να ξεχωρίζει πάνω από τις "λαμαρίνες", ένα περίεργο αυτοκίνητο. Δίχως να το σκεφτώ δεύτερη φορά πάρκαρα το αυτοκίνητο μου και μπήκα στη μάντρα για να δω καλύτερα εκείνο το αυτοκινητάκι που του τράβηξε την προσοχή.
Ήταν ένα μικρό coupe, που φαίνεται να είχε περάσει από κάποιον (ίσως κάποιους) κάγκουρα ιδιοκτήτη, και που είχε αλλάξει αρκετά την εμφάνιση του. Ξεχώριζε το ότι είχε τον κινητήρα πίσω (ο οποίος όμως έλειπε), καθώς και η περίεργη γραμμή του, που δε μου θύμιζε τίποτα από όσα αυτοκίνητα είχα δει μέχρι τότε. Δυστυχώς ο "μαντράς" ήδη είχε τσακίσει το γέρικο αμάξωμα του, και δεν υπήρχε καμία δυνατότητα σωτηρίας για το μικρό coupe.
Αφού με τα πολλά κατάφερα να τραβήξω δύο-τρεις φωτογραφίες από το περίεργο αυτοκινητάκι αυτό, και αφού αντιλήφθηκα ότι ούτε ο άνθρωπος που το παρέλαβε δεν ήξερε τι ήταν, έφυγα και ξεκίνησα την αναζήτηση. Για αρκετό καιρό έψαχνα να δω τι μάρκα και μοντέλο ήταν, ψάχνοντας κάθε κατασκευή που είχε πουληθεί στην Ευρώπη. Αφού βρέθηκα σε αδιέξοδο ξεκίνησα από την αρχή προσπαθώντας να βασιστώ καθαρά και μόνο στα στοιχεία που είχα, και όχι στο με τι έμοιαζε. Τελικά η λύση ήταν τρομερά απλή. Ήταν ένα VW βραζιλιάνικης παραγωγής, που ουδέποτε κυκλοφόρησε στην Ευρώπη.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το 1969 η Volkswagen Βραζιλίας ήθελε να βγάλει στην αγορά ένα sport coupe αυτοκίνητο, που θα ήταν σχεδιασμένο για τη αγορά της Βραζιλίας. Ένα αυτοκίνητο που θα εξελίσσονταν από την αρχή έως το τέλος από την Volkswagen Βραζιλίας για την Βραζιλία. Το μοντέλο αυτό ξεκίνησε με την κωδική ονομασία "Projecto Χ" και τον Μάρτιο του 1971 παρουσιάστηκε το πρώτο λειτουργικό πρωτότυπο. Τελικά το project προχώρησε και τον Ιούνιο του 1972 το μοντέλο SP (από το Sao Paulo) βγήκε στην αγορά με δύο εκδόσεις. Το SP1 με έναν κινητήρα 1600κ.ε. απόδοσης 54hp και το SP2 με έναν κινητήρα 1700κ.ε. απόδοσης 63hp.
Αξίζει να αναφερθεί ότι για την πραγματοποίηση του project χρησιμοποιήθηκαν πολλά μέρη από άλλα αυτοκίνητα της VW, ώστε να κρατηθεί το κόστος χαμηλά. Οπότε το πλαίσιο και ο κινητήρας (και αρκετά ακόμα ανταλλακτικά) προήλθαν από το T3 που κατασκευάζονταν στη Βραζιλία, και ο μπροστινός άξονας προέρχονταν από το Beetle. Σε αντίθεση με άλλα μοντέλα που βασίζονταν στο πλαίσιο και τα μηχανικά της VW (όπως το Puma), τα SP ήταν μεταλλικά.
Τελικά το SP1 κρίθηκε ως υπερβολικά αδύναμο και στις αρχές του 1975 διακόπηκε η παραγωγή του, έχοντας περάσει το κατώφλι του εργοστασίου μερικές εκατοντάδες SP1. Το SP2 συνέχισε να παράγεται μέχρι τον Φεβρουάριο του 1972, οπότε και τελικά έπεσε η αυλαία για το μοντέλο αυτό. Οι αριθμοί παραγωγής για τα μοντέλα αυτά είναι μία περίεργη ιστορία, καθώς διαφέρουν από πηγή σε πηγή. Για το wiki και αρκετές πηγές συνολικά παρήχθησαν 10.205 SP. Σε μία άλλη πηγή αναφέρθηκε ότι παρήχθησαν 11.123, ενώ σε μία τρίτη η συνολική παραγωγή των SP έφτασε μόλις τις 10.193. Ο ακριβής αριθμός των SP1 που παρήχθησαν είναι ακόμα ποιο δύσκολο εξακριβωθεί, όμως υπολογίζω ότι ήταν λιγότερα από 200.
Αυτό όμως που κάνει σπάνια τα SP είναι το ότι ουσιαστικά πουλήθηκαν ελάχιστα εκτός Βραζιλίας. Δυστυχώς και εδώ υπάρχει το μπάχαλο με τα στοιχεία των διαφόρων πηγών, και είναι ιδιαιτέρως δύσκολη η όποια προσπάθεια να βγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Για την wikipedia ένα μόλις βρέθηκε στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στην Πορτογαλία. Για τις άλλες πηγές ο αριθμός των SP που βρέθηκαν στην Ευρώπη κυμαίνονται μεταξύ των 50 με 670 κομματιών.
Όπως καταλαβαίνουμε τα SP είναι γενικά ιδιαίτερα σπάνια, όμως ειδικά στην Ευρώπη είναι ακόμα σπανιότερα, μιας και ελάχιστα εισήχθησαν. Ένα από τα ελάχιστα λοιπόν είχε την ατυχία να βρεθεί στην Ελλάδα και να καταλήξει σε μια στοίβα με παλιοσίδερα. Σίγουρα δεν ήταν και το ευκολότερο project, ίσως και να ήταν οικονομικά ασύμφορο, όμως σίγουρα δεν του άξιζε αυτή η τύχη. Λίγες μέρες μετά το SP2 βρήκε θέση σε κάποιο από τα φορτηγά που μετέφεραν τα σκραπ στον τελικό τους προορισμό.
