Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το 2014

   Το 2013 έφτασε στο τέλος του. Όπως και για τους περισσότερους και για εμάς ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά. Μια χρονιά που μας αφήνει με ανάμιχτα συναισθήματα, αλλά κυρίως με λύπη. Λύπη για τους φίλους και συγγενείς που χάσαμε μέσα στη χρονιά (και που δυστυχώς ήταν πολλοί), λύπη για τα ποσοστά ανεργίας του πληθυσμού, λύπη για το δυσοίωνο μέλλον που φαίνεται στον ορίζοντα.

 

   Όμως από την άλλη το 2013 ήταν μία χρονιά κατά την οποία κλείσαμε πολλές ανοιχτές εκκρεμότητες, γνωρίσαμε νέους φίλους που έχουν την ίδια αγάπη για το κλασικό αυτοκίνητο και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε μερικά από τα ομορφότερα και σπανιότερα κλασικά αυτοκίνητα.

 

   Η χρονιά έκλεισε και για τους κλασικούς, με μερικές από τις καλύτερες διοργανώσεις στο χώρο. Εκδηλώσεις τις οποίες τίμησαν με την παρουσία τους πανέμορφες τετράτροχες κυρίες και που αποτέλεσαν διαφήμιση για το χώρο του κλασικού οχήματος. Φυσικά λόγω των άσχημων οικονομικών πολλές ακόμα διοργανώσεις με ιστορία στο χώρο δεν πραγματοποιήθηκαν. 

 

   Εμείς στο GS ευελπιστούμε και ευχόμαστε το 2014 να φέρει ελπίδα υγεία και χαρά σε όλους. Καλή πρωτοχρονιά και θα τα ξαναπούμε του...  

                                                                 ... χρόνου!

Abandoned: VW SP2

   Έχω πει εκατοντάδες φορές, είτε εδώ είτε στα forum που συμμετέχω, ότι στην Ελλάδα έχουν βρεθεί σχεδόν τα πάντα. Από αγωνιστικές 328, μέχρι γαλλικά kit car βασισμένα στο 2CV (σε αυτό θα αναφερθώ μέσα στο νέο έτος). Είναι πραγματικά περίεργο πως σε μία τόσο μικρή χώρα, και σχεδόν χωρίς καθόλου αυτοκινητιστική κουλτούρα, παρέλασαν μερικά διαμάντια στης αυτοκίνησης. Άλλα πάλι μπορεί να μην μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε διαμάντια, όμως με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι είναι σπάνια.

 

   Κάπως έτσι ένιωσα πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν φεύγοντας από γνωστό super market της περιοχής που διαμένω, και περνώντας έξω από τη μάντρα που βρίσκεται από πίσω, είδα να ξεχωρίζει πάνω από τις "λαμαρίνες", ένα περίεργο αυτοκίνητο. Δίχως να το σκεφτώ δεύτερη φορά πάρκαρα το αυτοκίνητο μου και μπήκα στη μάντρα για να δω καλύτερα εκείνο το αυτοκινητάκι που του τράβηξε την προσοχή.

 

   Ήταν ένα μικρό coupe, που φαίνεται να είχε περάσει από κάποιον (ίσως κάποιους) κάγκουρα ιδιοκτήτη, και που είχε αλλάξει αρκετά την εμφάνιση του. Ξεχώριζε το ότι είχε τον κινητήρα πίσω (ο οποίος όμως έλειπε), καθώς και η περίεργη γραμμή του, που δε μου θύμιζε τίποτα από όσα αυτοκίνητα είχα δει μέχρι τότε. Δυστυχώς ο "μαντράς" ήδη είχε τσακίσει το γέρικο αμάξωμα του, και δεν υπήρχε καμία δυνατότητα σωτηρίας για το μικρό coupe.

   Αφού με τα πολλά κατάφερα να τραβήξω δύο-τρεις φωτογραφίες από το περίεργο αυτοκινητάκι αυτό, και αφού αντιλήφθηκα ότι ούτε ο άνθρωπος που το παρέλαβε δεν ήξερε τι ήταν, έφυγα και ξεκίνησα την αναζήτηση. Για αρκετό καιρό έψαχνα να δω τι μάρκα και μοντέλο ήταν, ψάχνοντας κάθε κατασκευή που είχε πουληθεί στην Ευρώπη. Αφού βρέθηκα σε αδιέξοδο ξεκίνησα από την αρχή προσπαθώντας να βασιστώ καθαρά και μόνο στα στοιχεία που είχα, και όχι στο με τι έμοιαζε. Τελικά η λύση ήταν τρομερά απλή. Ήταν ένα VW βραζιλιάνικης παραγωγής, που ουδέποτε κυκλοφόρησε στην Ευρώπη.

 

   Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το 1969 η Volkswagen Βραζιλίας ήθελε να βγάλει στην αγορά ένα sport coupe αυτοκίνητο, που θα ήταν σχεδιασμένο για τη αγορά της Βραζιλίας. Ένα αυτοκίνητο που θα εξελίσσονταν από την αρχή έως το τέλος από την Volkswagen Βραζιλίας για την Βραζιλία. Το μοντέλο αυτό ξεκίνησε με την κωδική ονομασία "Projecto Χ" και τον Μάρτιο του 1971 παρουσιάστηκε το πρώτο λειτουργικό πρωτότυπο. Τελικά το project προχώρησε και τον Ιούνιο του 1972 το μοντέλο SP (από το Sao Paulo) βγήκε στην αγορά με δύο εκδόσεις. Το SP1 με έναν κινητήρα 1600κ.ε. απόδοσης 54hp και το SP2 με έναν κινητήρα 1700κ.ε. απόδοσης 63hp.

 

   Αξίζει να αναφερθεί ότι για την πραγματοποίηση του project χρησιμοποιήθηκαν πολλά μέρη από άλλα αυτοκίνητα της VW, ώστε να κρατηθεί το κόστος χαμηλά. Οπότε το πλαίσιο και ο κινητήρας (και αρκετά ακόμα ανταλλακτικά) προήλθαν από το T3 που κατασκευάζονταν στη Βραζιλία, και ο μπροστινός άξονας προέρχονταν από το Beetle. Σε αντίθεση με άλλα μοντέλα που βασίζονταν στο πλαίσιο και τα μηχανικά της VW (όπως το Puma), τα SP ήταν μεταλλικά.

 

   Τελικά το SP1 κρίθηκε ως υπερβολικά αδύναμο και στις αρχές του 1975 διακόπηκε η παραγωγή του, έχοντας περάσει το κατώφλι του εργοστασίου μερικές εκατοντάδες SP1. Το SP2 συνέχισε να παράγεται μέχρι τον Φεβρουάριο του 1972, οπότε και τελικά έπεσε η αυλαία για το μοντέλο αυτό. Οι αριθμοί παραγωγής για τα μοντέλα αυτά είναι μία περίεργη ιστορία, καθώς διαφέρουν από πηγή σε πηγή. Για το wiki και αρκετές πηγές συνολικά παρήχθησαν 10.205 SP. Σε μία άλλη πηγή αναφέρθηκε ότι παρήχθησαν 11.123, ενώ σε μία τρίτη η συνολική παραγωγή των SP έφτασε μόλις τις 10.193. Ο ακριβής αριθμός των SP1 που παρήχθησαν είναι ακόμα ποιο δύσκολο εξακριβωθεί, όμως υπολογίζω ότι ήταν λιγότερα από 200.

 

   Αυτό όμως που κάνει σπάνια τα SP είναι το ότι ουσιαστικά πουλήθηκαν ελάχιστα εκτός Βραζιλίας. Δυστυχώς και εδώ υπάρχει το μπάχαλο με τα στοιχεία των διαφόρων πηγών, και είναι ιδιαιτέρως δύσκολη η όποια προσπάθεια να βγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Για την wikipedia ένα μόλις βρέθηκε στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στην Πορτογαλία. Για τις άλλες πηγές ο αριθμός των SP που βρέθηκαν στην Ευρώπη κυμαίνονται μεταξύ των 50 με 670 κομματιών.

 

   Όπως καταλαβαίνουμε τα SP είναι γενικά ιδιαίτερα σπάνια, όμως ειδικά στην Ευρώπη είναι ακόμα σπανιότερα, μιας και ελάχιστα εισήχθησαν. Ένα από τα ελάχιστα λοιπόν είχε την ατυχία να βρεθεί στην Ελλάδα και να καταλήξει σε μια στοίβα με παλιοσίδερα. Σίγουρα δεν ήταν και το ευκολότερο project, ίσως και να ήταν οικονομικά ασύμφορο, όμως σίγουρα δεν του άξιζε αυτή η τύχη. Λίγες μέρες μετά το SP2 βρήκε θέση σε κάποιο από τα φορτηγά που μετέφεραν τα σκραπ στον τελικό τους προορισμό.

What if...?

Πηγή εικόνας: http://www.flickr.com/photos/machadobrazil/2549106643/

Καλά Χριστούγεννα

            

Το Garage Stories εύχεται σε όλους...

 

...Καλά Χριστούγεννα

...Merry Christmas

...S Rozhdestvom Kristovym

...Froehliche Weihnachten

...Happy Christmas
...Feliz Navidad

...Joyeux Noël

...Buon Natale

...Vrolijk Kerstfeest

...Z Rizdvom Krystovym

 

   Παρότι οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, ας ξεχάσουμε για αυτές τις μέρες τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά, και ας περάσουμε όσο καλύτερα μπορούμε με τις οικογένειες και τους φίλους μας. Και φυσικά πολύ Προσοχή σε όλους, ώστε να επιστρέψουμε όλοι σώοι.

Abandoned: Fiat 1100-103/B facelift 1956-57

   Είναι απορίας άξιο πόσο εύκολα μπορώ να βγάλω άκρη με τα αμερικάνικα αυτοκίνητα (παρότι μπορεί να υπήρχαν 4 διαφορετικά μοντέλα, με 5 διαφορετικά αμαξώματα και όλα να διαφέρουν μεταξύ τους στα χρώμια), και πόσο δυσκολεύομαι με τα ιταλικά. Κάτι το ότι δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά με αυτά, κάτι το ότι είναι ποιο μπερδεμένες οι πληροφορίες που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο, και τα περισσότερα στα ιταλικά και φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσω ότι σε αυτό το κομμάτι της αυτοκίνησης δεν έχω επενδύσει σχεδόν καθόλου, και στη βιβλιοθήκη μου δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα το σχετικό με αυτά.

 

Για αυτό και όποτε χρειάζεται να "αναγνωρίσω" στα ευρήματα μου κάποιο, συνήθως προσπαθώ να το αφήσω για ποιο μετά. Κάπως έτσι έγινε και με αυτό. Πρόκειται για ένα Fiat 1100-103/B κατασκευής μεταξύ 1956 με 1957. Όλα αυτά φυσικά με κάθε επιφύλαξη, καθώς όπως προείπα είμαι ουσιαστικά "άσχετος" με το θέμα "ιταλικά αυτοκίνητα". Η πρώτη μου επαφή με αυτό ήταν το 2009 αν δεν κάνω λάθος, οπότε και το εντόπισα στο Χαλάνδρι, σε ένα οικόπεδο, τυλιγμένο καλά με πλαστικό ως μέσο προστασίας (κάτι που πιθανότατα, και σε συνδυασμό με το χώμα, να του έκανε περισσότερο κακό παρά καλό).



   Για πολλά χρόνια το έβλεπα στην ίδια ακριβώς θέση, με μόνη αλλαγή κατά καιρούς την απομάκρυνση του πλαστικού. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν γνωστό σε μεγάλη μερίδα των "κλασικών" και από ότι έχω ακούσει αρκετοί είχαν προσπαθήσει να κάνουν μία προσφορά, μονάχα για να δεχθούν την άρνηση. Όλα αυτά βέβαια μέχρι πριν λίγους μήνες, οπότε και εξαφανίστηκε το 1100 από τη θέση του.

 

   Και εμφανίστηκε σε γνωστό ανακυκλωτήριο στα Μεσόγεια. Σε ένα μέρος όπου πολλά κλασικά βρήκαν το τέλος τους βρέθηκε και αυτό το κακόμοιρο 1100, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιος θα το λυπηθεί προτού ο έμπορας αποφασίσει ότι του φτάνει και το βάρος του σε €.

   Η κατάσταση του δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τραγική. Σίγουρα έχει πολλά θέματα που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν το κόστος αποκατάστασης του, όμως στα δικά μου άπειρα μάτια μοιάζει σχετικά πλήρες, και χωρίς πολλές μετατροπές/πατέντες. Δυστυχώς κάπου εδώ θα πρέπει να δεχτούμε ότι ένα αμάξι τόσο παλιό που επέζησε στην Ελλάδα, και στα μαστόρια της, είναι αδύνατο να μην έχει υποστεί κάποιες "πατέντες", ώστε να μπορεί να συνεχίσει να κυκλοφορεί. Καλώς ή κακώς η εύρεση των σωστών ανταλλακτικών την εποχή εκείνη σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά έτσι και αλλιώς δεν ήταν ούτε και επιθυμητή, καθώς πολλοί προτιμούσαν να κάνουν ένα facelift για να μεταμορφώσουν λίγο το αυτοκίνητο τους, κάνοντας φυσικά τη δική μας ζωή δύσκολη, που έπειτα από 40 και 50 χρόνια προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε αυτές τις ταλαιπωρημένες λαμαρίνες.

   Χαρακτηριστικός είναι εξάλλου ο universal διακόπτης των alarm που τον βρίσκω σε κάθε είδους παλιό αυτοκίνητο, κάθε σχολής, όπως εξάλλου και τα λάθος πίσω φανάρια, αποτέλεσμα των σπασμένων κρυστάλλων των αυθεντικών (τα οποία θέλω να τονίσω ότι είναι στο πορτ-μπαγκάζ μέσα).

 

   Άμεσα προσπάθησα να ενημερώσω κάποια άτομα που ήξερα ότι ίσως να ενδιαφέρονταν για το συγκεκριμένο. Θέλησα μάλιστα να το αναρτήσω άμεσα και εδώ, ώστε αν βρεθεί κάποιος ενδιαφερόμενος να του υποδείξω τη μάντρα όπου κατέληξε. Όμως μόλις λίγες μέρες μετά το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε από τη θέση του. Μου είχε πει ο άνθρωπος βέβαια ότι κάποιος είχε δείξει ενδιαφέρον, και η τιμή δεν ήταν απαγορευτική (ευκαιρία δεν το έλεγες πάντως). Θέλω να πιστεύω ότι πλέον βρίσκεται στα χέρια κάποιου "λάτρη" και ότι δρομολογείται η διαδικασία της αποκατάστασης του. Όπως και να το κάνουμε είναι δύσκολο να πάψουμε να είμαστε ρομαντικοί και να ελπίζουμε.

What if...?

Πηγή εικόνας: http://storm.oldcarmanualproject.com/fiat11001956.htm

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Διόρθωση Αποτελεσμάτων)

   Αν και με καθυστέρηση οι τιμές πώλησης των αυτοκινήτων διορθώθηκαν. Δυστυχώς η αρχική πηγή (το Autoblog.gr) δεν ήταν ακριβής, και έτσι εκτός των διαφορετικών τιμών υπήρξε και αλλαγή στο πλήθος των οχημάτων που τελικά άλλαξαν χέρια σε αυτήν τη δημοπρασία. Η διόρθωση έγινε με βάση την επίσημη ανάρτηση των αποτελεσμάτων της δημοπρασίας του οίκου COYS, την οποία μπορείς να δείτε εδώ. Στις τελικές τιμές περιλαμβάνεται και η προμήθεια του οίκου. Τα ενημερωμένα άρθρα μπορείτε να τα δείτε στους παρακάτω συνδέσμους.

 

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 1ο)

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_19.html

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 2ο)

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_21.html

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 3ο)

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_1464.html

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 4ο)  

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_26.html

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 5ο)

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_7769.html

 

Classic Car Auction: Coys Athens Auction 1st - 15/06/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 6ο)  

http://garagestories.blogspot.gr/2013/06/classic-car-auction-coys-athens-auction_6275.html

Vintage Poster: ΕΛΠΑ - Visitez La Grece En Auto

Πηγή Εικόνας: http://viintage.com/album/vintage-posters/stock-graphics-vintage-travel-posters-0053/

Classic Car Show: ΦΙΛΠΑ - 10th Concours D' Elegance - 20/10/2013 (Φωτογραφίες - Μέρος 6ο + Σχολιασμός)

BEST OF THE PAST

2001: Ford V8 1937

2002: Ford Model A 1930

2006: Jaguar XK150 SE 1958                          

2007: Jaguar XK120 FHC 1951

2008: Mercedes Benz 300 1952

2009: Lotus Super Seven S2 1962

2011: Fiat Abarth 750 GT Doppia Gobba 1958

2012: Fiat Abarth 750 GT Record Monza 1959

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Class 911

Class A "GLORIOUS JAGUARS"

Class B "GLAMOROUS SUPERCARS"

Class C "SYBARITIC LIFESTYLE"

Class D "ENDANGERED SPECIES"

Class Moto

Special Awards

Καλύτερα Διατηρημένου

Ασυνήθιστος Σχεδιασμός

Καλύτερου Εσωτερικού

Καλύτερης Αποκατάστασης

Best Of Show

Best Of The Past

Σχόλια

 

   Με την ολοκλήρωση του αφιερώματος αυτού θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις που έχω σχετικές με τη διοργάνωση αυτή, καθώς και να μοιραστώ κάποιες ιδέες σχετικά με το πως θα μπορούσε να γίνει ακόμα ποιο ολοκληρωμένη. Ας ξεκινήσω λοιπόν:

 

- Δε θα σας κρύψω ότι φέτος πηγαίνοντας στην εκδήλωση αυτή είχα στο νου μου ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου θα έβλεπα μια Miura από κοντά. Οπότε όπως καταλαβαίνετε στο μυαλό μου το highlight της διοργάνωσης ήταν η Miura. Ήταν τουλάχιστον μέχρι που είδα τη Lusso παρκαρισμένη ακριβώς δίπλα της. Αμέσως απέκτησα ένα δίλημμα σχετικά με το ποιο θεωρώ ποιο όμορφο και εντυπωσιακό. Το ίδιο δίλημμα παρατήρησα ότι δημιουργήθηκε σε πολύ κόσμο. Lusso ή Miura? Miura ή Lusso. Δεν μπορώ να πω. Η Miura ήταν χαμηλή, εντυπωσιακή, βαμμένη σε ένα απίθανο funky πορτοκαλί χρώμα που τράβαγε τα βλέμματα (και λάτρευε την κάμερα) και γενικότερα ήταν ακριβώς ότι περίμενα. Από την άλλη όμως, το συγκεκριμένο Lusso ήταν απλά εκπληκτικό. Ο μαγικός χρωματικός συνδυασμός, η άριστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται και οι καταπληκτικές γραμμές με την οποία την την προίκισαν το studio pininfarina απλά μαγνήτιζαν τα βλέμματα. Για μένα λοιπόν η απάντηση είναι μία. Lusso...!

 

- Για μία ακόμα φορά αντιλήφθηκα ότι προτιμώ τις Ferrari που δεν είναι κόκκινες. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου (και κάποιοι πιθανών θα αρχίσουν να τρυπάνε με βελόνες κάποιο κουκλάκι που θα μου μοιάζει) όμως ειλικρινά θεωρώ ότι στις περισσότερες κλασικές Ferrari ταιριάζουν πολύ περισσότερο άλλα χρώματα, όπως το μπλε μεταλλικό και το μολυβί. Γούστα είναι αυτά βέβαια, αλλά περιέργως, μέσα από συζητήσεις, κατάλαβα ότι δεν είμαι ο μόνος που έχει αυτήν την άποψη.

 

- Ένα από τα ελάχιστα προβλήματα που εντόπισα στην φετινή διοργάνωση ήταν ο κόσμος. Η προσέλευση ήταν τόσο μεγάλη, που σε κάποιες στιγμές νόμιζα ότι ήμουν στην περιφορά του επιτάφιου. Αυτό φυσικά όμως είναι και αυτό που επιζητούσαν οι διοργανωτές, αλλά και όλοι όσοι νοιαζόμαστε για τον χώρο του κλασικού αυτοκινήτου. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσει ακόμα περισσότερος κόσμος τον χώρο αυτό μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις (και όχι από κίτρινα ρεπορτάζ στεναχωρημένων υποτιθέμενων δημοσιογράφων/πολιτικών). Δυστυχώς όμως όταν το πλήθος είναι τόσο μεγάλο δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσει κάποιον ρυθμό και να θαυμάσει όλα τα οχήματα. Ειδικά όσοι φωτογράφιζαν αντιμετώπισαν αρκετά μεγάλο πρόβλημα, καθώς κάποια αυτοκίνητα είχαν μόνιμα κόσμο γύρω τους. Για αυτό λοιπόν θα πρότεινα μια λύση. Δε θα πρότεινα επ' ουδενί να αλλάξει η τοποθεσία ή να μειωθεί ο αριθμός των συμμετοχών. Όμως μία καλή λύση θα ήταν να τοποθετηθούν τα οχήματα σε μεγαλύτερες αποστάσεις το ένα από το άλλο. Έτσι και περισσότερος χώρος θα υπάρχει σε κάθε όχημα για να μπορεί να το θαυμάσει ο κόσμος, και δε θα "πνίγονται" τα οχήματα που βρίσκονται δίπλα σε δημοφιλή αυτοκίνητα.

 

- Βρήκα πολύ καλή ιδέα την ύπαρξη security που φρόντιζαν ώστε να μην προξενηθούν ζημιές στα αυτοκίνητα από τον κόσμο.

 

- Θα ήθελα να αναφέρω και μία ακόμα ιδέα που έχω. Εκτός από τα σπάνια, πολυτελή και πανάκριβα οχήματα που συνήθως συμμετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις, κατά καιρούς εμφανίζονται και πιο ταπεινά μοντέλα, που όμως δεν έχουν στην πραγματικότητα πιθανότητες να διεκδικήσουν κάποια αξιόλογη θέση. Οπότε θεωρώ ότι θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα η ύπαρξη μια κατηγορία μονάχα για τα αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας. Αυτοκίνητα όπως τα Fiat 127, τις Toyota Celica, τις Alfa Romeo Giulia κτλ. Φυσικά έχοντας αυστηρότερα κριτήρια ώστε να υπάρχει ένα χ αξιόλογο επίπεδο. Και γιατί αναφέρομαι σε αυτό στην τελική θα μου πείτε. Η απάντηση είναι απλή. Το να πάρεις και να αποκαταστήσεις ένα σπάνιο και ακριβό αυτοκίνητο είναι περισσότερο επένδυση. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δηλαδή κάποια στιγμή μπορείς να βγάλεις και κέρδος δηλαδή. Το να μπεις όμως στον κόπο να αποκαταστήσεις ένα αυτοκίνητο με μηδενική αξία, το οποίο δε θα σου δώσει ποτέ τα λεφτά σου πίσω, θεωρώ ότι θέλει κότσια. Σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, που μπαίνουν στη διαδικασία να αποκαταστήσουν στην εντέλεια αυτοκίνητα που δεν έχουν χρηματική αξία, αλλά απλά ένα συναισθηματικό δέσιμο, το μόνο πράγμα που θα τους έδινε μία ηθική ικανοποίηση είναι να αναγνωριστεί η προσπάθεια τους αυτή και οι κόποι τους.

 

- Επίσης θεωρώ ότι θα είχε ενδιαφέρον για κάποιο από τα επόμενα Concours η ύπαρξη μιας κατηγορίας για προπολεμικά sportscar. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά παραδείγματα σε αξιοζήλευτη κατάσταση που θα έκαναν τη δημιουργία μίας "κλάσης" δυνατή. Bugatti, Voison, Alfa Romeo, BMW, Mercedes, MG κτλ, θα είχαν την τιμητική τους, και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον θέαμα πιστεύω για όλους.

 

- Τέλος θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου στην ΦΙΛΠΑ και στους ανθρώπους που δούλεψαν για την πραγματοποίηση του 10ου Concours D'Elegance. Το ότι αφιερώθηκαν πάρα πολλές ώρες για τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση της εκδήλωσης φάνηκε και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Χίλια Μπράβο τους αξίζουν και σαν Garage Stories τους ευχόμαστε να είναι πάντα άξιοι να διοργανώνουν εκδηλώσεις τέτοιου επιπέδου. Και του Χρόνου ακόμα καλύτερα.

 

 

   Για το κλείσιμο ακολουθούν φωτογραφίες από μερικές ακόμα γηραιές καλλονές, που το κοινό μπορούσε να θαυμάσει στα περίπτερα των χορηγών και στους περιβάλλοντες χώρους.